De muis die brulde
door Sander Kletter

In de literatuur, mythologie en Bijbelse vertellingen is het thema van de zwakkere, die het moet opnemen tegen een veel sterkere tegenstander geliefd. Denk bijvoorbeeld aan David en Goliath. In dit verband schiet mij ook het ingenieuze verhaal ‘The Mouse That Roared’ te binnen, geschreven door de Ierse auteur Leonard Wibberley (1915-1983). Het boek is In 1959 succesvol verfilmd met Peter Sellers in een dubbelrol. Het gaat over het fictieve hertogdom van groothertogin Gloriana XII, een piepklein landje gesitueerd op de grens van Frankrijk en Zwitserland. De enige inkomsten van het land komt van de wijn ‘Pinot Grand Fenwick’, gemaakt van een exclusieve druivensoort, die alleen in het hertogdom gedijd. De wijn is vernoemd naar de Engelse ridder Sir Roger Fenwick, die in 1370 Grand Fenwick zou hebben gesticht. Problemen ontstaan als Amerikaanse zakenlieden de Pinot Grand Fenwick weten na te maken en vervolgens verkopen onder de vrijwel identieke naam ‘Grand Enwick’. Hierdoor raakt het hertogdom nagenoeg failliet. De premier van het kleine staatje komt op het briljante idee om de Verenigde Staten de oorlog te verklaren, vervolgens vrijwillig te verliezen, om daarna met hulp van het Marshallplan er flink financieel op vooruit te gaan. Zoveel listigheid doet mij denken aan het recente masterplan van onze nieuwe teamcaptain Inno.

Tactische opstelling
Een tactische opstelling inzetten om meer punten te scoren dan je op basis van het eigenlijke krachtsverschil zou verwachten, komt eigenlijk niet zo vaak voor in de schaakwereld van de NOSBO. Maar gisteravond, vrijdag 12 oktober 2018, werd het met succes door Van der Linde toegepast in de eerste competitieronde van dit seizoen. Onze tegenstander in de Hoofdklasse A, SISSA 1, stelde haar spelers gewoon systematisch op ratingvolgorde op (met uitzondering van de eerste twee borden). Als Inno hetzelfde zou hebben gedaan, dan zou de indeling er als volgt hebben uitgezien:
1.            FM Koen Lambrechts (2273)        Raymon Oord (1927)                    -346 elo-punten verschil!
2.            FM Nick Maatman (2354)              Sander Kletter (1733)                    -621
3.            Tjaart Offringa (2067)                    Henk de Ridder (1730)                 -337
4.            Benno de Jongh (1992)                  Jarek Krawczyk (1729)                  -263
5.            Mathijs de Jong (1965)                   Jan Pieter Koppenaal (1669)        -296
6.            Maarten Hemmes (1951)              Inno de Weij Peters (1598)          -353
7.            Edim Salihbegovic (1924)              Johan Dijkstra (1512)                     -412
8.            Maarten Roorda (1838)                 Harry Hoebe (1447)                       -391
De laatste kolom laat haast geen twijfel mogelijk: 8-0!

Maar Inno deed het anders, zijn definitieve opstelling was:
1.            FM Koen Lambrechts (2273)        Jan Pieter Koppenaal (1669)      -604
2.            FM Nick Maatman (2354)             Inno de Weij Peters (1598)         -756
3.            Tjaart Offringa (2067)                   Harry Hoebe (1447)                      -620
4.            Benno de Jongh (1992)                 Johan Dijkstra (1512)                    -480
5.            Mathijs de Jong (1965)                  Sander Kletter (1733)                    -232
6.            Maarten Hemmes (1951)              Jarek Krawczyk (1729)                  -222
7.            Edim Salihbegovic (1924)             Raymon Oord (1927)                     +3
8.            Maarten Roorda (1838)                Henk de Ridder (1730)                  -108

De tweede tabel laat zien, dat de reële kansen van Van der Linde kwamen te liggen op de onderste vier borden. En dat is ook precies hoe de strijd op de avond verliep. Inno moest als architect van het masterplan als eerste de tol betalen. Hij werd in no time hardhandig van het bord gezet door FIDE-meester Nick Maatman, zonder twijfel de sterkste opponent. Zeer spoedig daarna volgde Harry en niet veel later ging ook Johan eraf. In korte tijd 3-0 dus… Aan de overgebleven vijf Van de Lindenaren was het nu de taak om te laten zien, dat de strategie van Inno wel degelijk zijn vruchten zou afwerpen. Zelf leek ik tot ver in het middenspel regelrecht aan te sturen op remise, door het hele bord hermetisch dicht te schuiven. Maar een noodlottige taxatiefout in het late middenspel zorgde ervoor dat mijn tegenstander uiteindelijk toch wist door te dringen via de h-lijn. Ernstig gebrek aan manoeuvreerruimte werd mij noodlottig. 4-0.

J.J. Krawczyk The Warrior
Op bord 6 stond Jarek lange tijd in een wat mindere stelling, maar zijn gehele lichaamstaal liet zien dat hij op het oorlogspad was! En het is bij iedereen bij Van der Linde bekend, als hij in die stemming is dan is het credo: Don’t f*ck with Krawczyk! Toen zijn tegenstander een fout beging, nam Jarek stevig het roer in handen. Hij rechtte de rug, rolde vervaarlijk met zijn ogen, trilde zenuwachtig en onophoudelijk met beide benen… en overrompelde zijn tegenstander. Hij kwam tijdelijk twee pionnen voor en stond bepakt en bezakt klaar voor een tintelende koningsaanval. Helaas had zijn opposant nog net op tijd de tegenwoordigheid van geest om strategisch remise aan te bieden. Jarek nam het aan, in de wetenschap dat het een bijzonder kostbaar halfje was onder de omstandigheden, en scoorde zo het eerste halfje van Van der Linde. Inno’s stoutmoedige strategie werd eindelijk beloond! Achteraf had onze Jarek spijt, want hij stond naar eigen zeggen waarschijnlijk zo goed als gewonnen. Die inschatting moet echter worden gerelativeerd. Iedereen bij Van der Linde weet dat Jarek, in zijn aanstekelijke enthousiasme voor het edele spel, dat vrijwel na elke schaakpartij die hij speelt beweert. Jarek,  geliefde wapenbroeder, hoe dan ook: driewerf hulde!

Ontknoping
Speciale vermelding verdient nog Jan Pieter die op het eerste bord, met een minorkwaliteit minder, koppig weerstand bleef bieden. Als trouwe kapitein bleef hij vechten op zijn weliswaar slechts licht getroffen maar desalniettemin onmiskenbaar zinkend schip. Ruim zeshonderd elo-punten verschil en het meesterschap van FIDE-meester Koen Lambrechts maakten uiteindelijk toch een einde aan zijn illusies. JP was na afloop zichtbaar voldaan omdat hij het zolang tegen het executiekanon had weten vol te houden. Op de borden 7 en 8 lagen op papier onze grootste kansen. Henk had op papier de lichtste tegenstander van iedereen. Maar Roorda is bijzonder gevaarlijk. Hij blijft tot de laatste klokseconde vechten en is tactisch gezien bijzonder geslepen. Henk kwam met een pionnetje meer uit de opening, maar stond nogal moeilijk. Zijn witte loper stond lelijk opgesloten in zijn stelling. Toen hij zich eindelijk leek te ontworstelen, trapte hij in een pijnlijke val, die hem zijn loper kostte en uiteindelijk de partij. Tussenstand 7 – 0,5. Onze Benjamin deed keurig wat hij moest doen. Hij speelde remise tegen een volkomen gelijkwaardige tegenstander. Natuurlijk best jammer dat Raymon deze avond niet wist te pieken, zoals hij onlangs deed in de KNSB-zaterdagcompetitie voor zijn tweede schaakclub SISSA. Raymon wist daarin namelijk een respectabele tegenstander te vloeren van 2100+. Ja voor wie het nog niet weet, ondergetekende en Raymon zijn sinds kort ook lid van SISSA. De remise van gisteravond, waar hij overigens nog hard voor moest knokken omdat hij beroerd uit de opening kwam, betekende dat Van der Linde een vol punt wist af te snoepen van de gedoodverfde favoriet. Eindstand 7-1. Hulde hier ook voor Inno.

SISSA zal met zijn indrukwekkend elo-overschot (gemiddeld 2046, tegen 1850 voor nummer 2) domweg iedereen in Hoofdklasse A verpletteren. De echte strijd gaat dus eigenlijk om de tweede plaats en daarvoor heeft Van der Linde al een eerste bordpunt bij elkaar weten te sprokkelen. Als je het zo bekijkt zijn we dus nog volop in de race!

Sander, 13 oktober 2018