Gisteren speelden Sander en o.g. onze inhaalpartij (inhalen doen !!!) uit groep A, die oorspronkelijk op 28 september gepland was. Sander met een clubrating van 1850 en ik als underdog 1232.

Een gapend gat van wel 618 punten. Maar de uitdaging lag er en de gedachte, dat ik bij winst 79 punten kon laten bij schrijven door competitieleider Jarek, geeft een extra boost aan de grijze cellen, zoals Hercule Poirot altijd zegt.

Sterker nog, bij remise was het al goed voor 39 punten extra. Zelfs dan zou ik al een gat in de lucht springen die groter zou zijn dan het gat die Han sprong toen hij zijn partij tegen Cisko won.

Aangezien ik in de Douwe Algera toernooi van Sander gewonnen had, tja wonderen zijn de wereld nog niet uit “te beginnen bij schaakclub van der Linde”, droomde ik al van een punten boost. Maar Marco Borsato zong het al: dromen zijn bedrog.

Met wit begon ik aan Pf3, d4 en c3 en Sander antwoordde met c6, d5 en Lf5.

De hele partij is als bijlage toegevoegd en met analyse van Fritz.

Ook met Sander heb ik de verloren partij na afloop geanalyseerd. En dat is wel zo leerzaam en prettig, want dan hoor je dingen die Fritz niet zegt. B.v. de voorbereiding op een open e-lijn die ontstaat, doordat Sander mijn loper met zijn e-pion pakt en niet met zijn dame. Christiaan zei na afloop tegen mij, jij stond toch beter, ja zo beleefde ik het ook op dat moment. Ik had mogelijkheden op de a-lijn en Sander had een dubbelpion op de f-lijn. Maar in de analyse achteraf bleek dat Sander toch, hoe kan het ook anders……, heel degelijk zijn strategie ontplooide. Blokken op de a-lijn en ga met die banaan voor de open e-lijn. Daarna kwam nog het paard van Sander op centrum plaats e4 te staan. Zeg maar gewoon een pain in the ass.

M.a.w. in werkelijkheid zat ik gewoon met 10 vogels in de lucht en niet 1 in de hand.

Op een gegeven moment zie je wel dat je gaat verliezen, maar ik vind het altijd interessant hoe gaat de tegenstander (in deze partij Sander) het afmaken. Mijn motto, strijdend ten onder is wel zo leerzaam.

Altijd weer opmerkelijk, dat je na zo’n gezamenlijk analyse de partij anders beschouwd dan dat die beleefd werd tijdens het spel. Ik moedig daarom ook iedereen aan nog eens gezamenlijk te analyseren (in het lokaal er naast uiteraard…………)

Soms geniet ik van een verloren partij meer dan van een gewonnen partij. Dit was er zo eentje.

En het was deze keer niet de muis die brulde, maar meer van: zegt de muis tegen de olifant, wat stampen we gezellig samen, hé.

 

Hemmo, 27 oktober 2018

 

Ps. Nog even voor de rekenaars onder ons: Sander kan 1 punt bij boeken, tja zo kun je van 1850 na 150 partijen ook op 2000 uitkomen, het is maar dat je het weet.